Νέοι -Πτυχιούχοι με άπιαστα όνειρα.!!

Κογκαλίδη Μαρία: Πτυχιούχος Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών.

Είναι νέοι , πτυχιούχοι και γεμάτοι διάθεση για εργασία.Παιδιά που πέρασαν τα εφηβικά τους χρόνια με ένα βιβλίο στο χέρι , πολλά φροντιστήρια ,άγχος και αδιάκοπους αγώνες με στόχο να περάσουν στις Ανώτατες σχολές.Νέοι με όνειρα πως κάποια μέρα θα ασκήσουν το επάγγελμα που αγαπάνε και θα προσφέρουν και αυτοί με τον δικό τους τρόπο στην κοινωνία.
Το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στις μέρες μας είναι η ανεργία.Δεν είναι τυχαίο το αποτέλεσμα της έρευνας της ALPHA BANK για το κοινωνικό κράτος την οποία παρουσίασε ο <<οικονομικός ταχυδρόμος >>και η οποία αναφέρει ότι το 27% των ανέργων είναι νέοι με υψηλό επίπεδο μόρφωσης Ανώτατων σχολών. Στην ανεργία συμβάλλουν τόσο οι αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και η υποτονική διάσταση θεσμών όπως η <<δια βίου εκπαίδευση>>.Στις μέρες μας το πτυχίο μιας Ανώτατης σχολής δεν αρκεί για να εξασφαλίσει στους νέους μια επαγγελματική θέση ανάλογη των ικανοτήτων τους .Είναι πλέον απαραίτητη η εξασφάλιση μεταπτυχιακών και περεταίρω σπουδών .
Αυτό έχει ως συνέπεια οι περισσότεροι νέοι να στρέφονται σε πιο εύκολες διεξόδους με το να εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας οι οποίες αν και δεν ανταποκρίνονται στις μορφωτικές τους δεξιότητες τους εξασφαλίζουν τα προς το ζήν.Με αυτό τον τρόπο οι νέοι απογαλακτίζονται από τις οικογένειες τους και εξελίσσονται σε ανεξάρτητους πλέον πολίτες .
Ενα άλλο σημαντικό πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι νέοι είναι ότι δεν τους προσφέρονται από την ίδια την κοινωνία οι ευκαιρίες να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους και να αξιοποιήσουν τις ικανότητες τους για να προσφέρουν και αυτοί στον τόπο τους. Οι νέοι ως επί το πλείστον δεν στηρίζονται από τους μεγαλύτερους οι οποιοί τους χαρακτηρίζουν άπειρους και δεν τους δίνουν ώθηση και πάτημα να προχωρήσουν μπροστά έτσι ώστε και αυτοί να συμβάλλουν όσο μπορούν στα κοινωνικά δρώμενα.
Με αυτόν τον τρόπο καταλήγουμε σε μια κοινωνία όπου όλα είναι ανακυκλώσιμα και όπου ακούγονται οι ίδιες σταθερές ιδέες και προτάσεις .Μένουμε στάσιμοι σε ένα παρόν και μέλλον που καθορίζουν για εμάς οι ίδιοι και οι ίδιοι.Ηκοινωνία μας δεν εξελίσσεται και τα όνειρα των νέων για ένα καλύτερο αύριο παραμένουν άπιαστα...Αυτό είναι άραγε που επιθυμούμε για την κοινωνία και για τον τόπο που μεγαλώσαμε , ζήσαμε και αγαπήσαμε??Αυτό το μέλλον ονειρευόμαστε για τα παιδιά μας??
Σ.Σ. Η Κογκαλίδη Μαρία αρθρογραφεί στην "ΑΝΑΤΟΛΙΚώΣ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ"