Λεωφόρος Νικολά Σαρκοζί.

Την ώρα που το Βερολίνο εξακολουθεί να εκβιάζει κατά τον πιο ωμό και απαράδεκτο, καθαρά μαφιόζικο τρόπο την Ελλάδα για να περάσει δια πυρός και σιδήρου το μεσοπρόθεσμο σχέδιο ερημοποίησης της χώρας με όπλο την πέμπτη δόση, την ίδια ακριβώς ώρα, στο Παρίσι, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ρίχνει στο τραπέζι το γαλλικό σχέδιο. Κι αυτό, όχι μόνον δεν περιλαμβάνει εκβιασμούς, όχι μόνον δίνει ανάσα ζωής στη χώρα, αλλά και αδειάζει πλήρως τον επιθετικό γερμανικό εθνικισμό: Η Γαλλία κλείνει την πόρτα στο γερμανικό όνειρο της ηγεμονίας στην Ευρώπη και σώζει το πρώτο θύμα του, την Ελλάδα, η οποία θα έχει πια τον χρόνο να κάνει όλα όσα οφείλει και πρέπει να κάνει, χωρίς να πεθάνει και χωρίς να αγοραστεί για ένα κομμάτι ψωμί από τους Γερμανούς «φίλους» μας...
Οι τελευταίες είκοσι ημέρες υπήρξαν οι πιο κρίσιμες: γιατί σε αυτές, η πρωτοβουλία έφυγε από το Βερολίνο και την ηγεμονική εθνικιστική πολιτική του και πέρασε πλέον σε άλλα χέρια: πρώτα στους Αμερικανούς και, κυρίως, τώρα, στους Γάλλους.
Με τη γαλλική πρωτοβουλία που δημοσιοποίησε επισήμως χθες ο Νικολά Σαρκοζί, οι Γερμανοί απώλεσαν το μονοπώλιο της ισχύος όχι μόνον στο ελληνικό πρόβλημα αλλά και στις τύχες της κοινής Ευρώπης. Δεν οδηγούν πια τις εξελίξεις, αλλά σύρονται από αυτές. Και, μαζί με την ισχύ του Βερολίνου, μειώνεται και η ισχύς των «αγορών»: από την ώρα που η πολιτική εξουσία οδηγεί πλέον τις τράπεζες κι όχι το αντίστροφο, η επιθετικότητα των «αγορών» στερείται σε μεγάλο βαθμό το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Η Ευρώπη ξαναγίνεται Ευρώπη και παύει να είναι το γερμανικό Ελ Ντοράντο με τους κερδοσκόπους σε ρόλο εκτελεστή.
Αυτά τα τριάντα χρόνια της μετακύλισης που επέβαλλε - και μάλιστα χωρίς μεγάλη δυσκολία - στους Γάλλους κατόχους ελληνικού χρέους ο Νικολά Σαρκοζί, αποτελούν τη λεγόμενη «πολιτική λύση», που θα μπορούσε να την ονομάσει κανείς και «ευρωπαική λύση», καθώς, με τη γαλλική πρωτοβουλία, η Ευρώπη λειτουργεί πλέον ως Ευρώπη, αναλαμβάνει το ρόλο και την ευθύνη της για το κοινό μέλλον. Και είναι λύση: με αυτό το δεδομένο, η Ελλάδα μπορεί να αποφύγει όχι μόνον την πτώχευση αλλά και το θάνατο δια ασφυξίας που οι Γερμανοί με τέτοια επιμονή επιχειρούν εδώ και τόσους μήνες να της επιβάλλουν. Υπό την πολιτική απόφαση του προέδρου της Γαλλίας που προδιαγράφει τη λύση, οι Γαλλικές τράπεζες στερούν και το τελευταίο εκβιαστικό «επιχείρημα» των «αγορών».
Πώς όμως ο Γάλλος πρόεδρος κατάφερε τις τράπεζες της χώρας τους να δεχθούν μέσα σε λίγες ώρες την πολιτική λύση των 30 ετών, ενώ η Γερμανία «παλεύει» δήθεν για κάτι τέτοιο χωρίς αποτέλεσμα εδώ και μήνες; Ποια είναι η διαφορά Γαλλίας και Γερμανίας;
Είναι ότι οι Γάλλοι έχουν ευρωπαικό κίνητρο, ενώ οι Γερμανοί εθνικιστικό. Η Γαλλία δεν επιθυμεί να φτιάξει μια ευρωζώνη «παράρτημά της», «ζωτικό της χώρο», κάτι που με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος επιχειρεί πεισματικά να πετύχει το Βερολίνο.
Με το γαλλικό σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας, το Παρίσι δεν σώζει μόνον τη χώρα μας από την καταστροφή, αλλά και την Ευρώπη από τον ηγεμονισμό των Γερμανών που έκαναν ότι μπορούσαν για να ηγεμονεύσουν την ευρωζώνη με πρώτο και πιο βίαιο θύμα την Ελλάδα.
Ο Γάλλος πρόεδρος είπε χθες: «Διευρύνοντας τη διάρκεια στα 30 χρόνια, θέτοντας τα δάνεια αυτά στο ίδιο επίπεδο με τα ευρωπαϊκά και προσθέτοντας μια πριμοδότηση με βάση την ανάπτυξη της Ελλάδας, έχουμε φτιάξει ένα σύστημα που πολλές χώρες θα μπορούσαν να το βρουν ενδιαφέρον. Είναι το συμφέρον όλων, πρόσθεσε, να μην εγκαταλείψουμε την Ελλάδα και αυτοί που προτείνουν αυτήν την τρέλα για την έξοδο από το ευρώ, πρόκειται για παραφροσύνη αφού το χρέος θα παραμένει πάντα σε ευρώ και θα μεγαλώσει αυτόματα σε σχέση με το υποτιμημένο εθνικό νόμισμα».
Στην ουσία, η Γαλλία παρέκαμψε τον γερμανικό ηγεμονισμό, αλλά και το χάος που αυτός γεννά, ακριβώς γιατί ο σχεδιασμός του Βερολίνου άλλα λέει κι άλλα υπηρετεί. Παρέκαμψε ακόμα και το μόνιμο μηχανισμό στήριξης που οι Γερμανοί φρόντισαν να τον θεσμοποιήσουν για το 2013, επειδή δήθεν δεν προλάβαιναν νωρίτερα, αλλά στην πραγματικότητα η επιθυμία του Βερολίνου ήταν να μην υπάρχουν στο ευρώ χώρες που θα τον έχουν ως τότε ανάγκη.
Η γερμανική πολιτική ήταν, όλο αυτό τον καιρό, γεμάτη αντιφάσεις, ακριβώς γιατί υπηρετούσε ένα άλλο σκεπτικό από εκείνο που υποτίθεται ότι υπηρετούσε. Τόσο το σκεπτικό όσο και οι αντιφάσεις του, οδηγούσαν και την Ελλάδα και το ευρώ σε καταστροφή.
Μετά την ωμή, σκληρότατη αμερικανική παρέμβαση στις 7 Ιουνίου στο ταξίδι Μέρκελ στην Ουάσιγκτον έγινε το πρώτο βήμα ακύρωσης αυτού του σχεδιασμού, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ανάγκασε τη Γερμανίδα καγκελάριο να γυρίσει στο Βερολίνο και να περάσει από τη Βουλή την απόφαση για τη νέα χρηματοδότηση.
Λίγες ημέρες αργότερα, ο Νικολά Σαρκοζί -πιθανότατα σε εσωτερική συνεννόηση με τους Αμερικανούς - επισκεπτόταν το Βερολίνο και, δημοσίως και πάλι, εξανάγκαζε την κυρία Μέρκελ να πάει ένα βήμα παραπέρα με την εθελοντική συμμετοχή των ιδιωτών. Στη συνέχεια, διέρρεε το γαλλικό σχέδιο και, χθες, το επιβεβαίωνε και επισήμως, αδειάζοντας ολοκληρωτικά τους Γερμανούς που έχασαν πλέον τη μάχη της μονοκρατορίας στην Ευρώπη με μοχλό την ελληνική κρίση.
Λίγο πριν μιλήσει ο Γάλλος πρόεδρος, η υπουργός Οικονομικών του και πιθανότατα αυριανή διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. Κριστίν Λαγκάρντ έδινε τις λεπτομέρειες του γαλλικού σχεδίου για τα 15 δις ευρώ ελληνικού χρέους που έχουν στα χέρια τους οι γαλλικές τράπεζες: Επανεπένδυση του 50% των ομολόγων που λήγουν έως τα μέσα του 2014 σε νέους τίτλους 30ετούς διάρκειας και του 20% σε ένα ειδικό ταμείο, σε ομόλογα χαμηλού επιτοκίου, τα οποία πιθανότατα θα έχουν την εγγύηση του προσωρινού μηχανισμού ευρωπαικής στήριξης. Τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν στο ειδικό ταμείο θα λειτουργούν ως ασφάλεια που θα εγγυάται την αποπληρωμή των ομολόγων μετά από 30 χρόνια και έτσι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θα χρειαστεί να προσφέρουν κρατικές εγγυήσεις όπως ζητούσαν αρκετές τράπεζες.
Επιπλέον, ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε: «Βλέπουμε τι συμβαίνει στην Ελλάδα, με τις περικοπές των δαπανών δεν μπορεί να ξεπεράσει την κρίση», για να προσθέσει ότι πρέπει να ενισχυθεί η ανάπτυξη.
Και προσοχή στο τι δεν είπε ο Νικολά Σαρκοζί: ούτε εκβιασμοί, ούτε μεσοπρόθεσμο, ούτε απειλή πτώχευσης, ούτε τίποτα. Γιατί; Επειδή η Γαλλία κάνει ευρωπαική πολιτική συμμάχου χώρας και δίνει έμπρακτη αλληλεγγύη στην Ελλάδα και προοπτική στο ευρώ. Δεν κάνει ούτε πλιάτσικο, στο οποίο έχουν ήδη εισέλθει οι Γερμανοί στην Ελλάδα, ούτε ασκεί ηγεμονισμό με σκοπό την οικονομική άλωση της Ευρώπης.
Ο Νικολά Σαρκοζί έθεσε χθες τη νέα ατζέντα επί της οποίας θα πραγματοποιηθεί το γιούρογκρουπ της 3ης Ιουλίου. Εθεσε να νέα δεδομένα που μέχρι προχθές δεν υπήρχαν. Παρακάμπτοντας το γερμανικό ηγεμονισμό και τις «αγορές», άνοιξε μια λεωφόρο για το μέλλον της Ελλάδας και του κοινού νομίσματος στην Ευρώπη και έκλεισε το δρόμο στο Βερολίνο: τώρα που το γαλλικό σχέδιο είναι πια στο τραπέζι, οι πάντες μπορούν να καταλάβουν πώς το παιγνίδι των Γερμανών μονοπώλησε την πορεία των πραγμάτων μέχρι σήμερα.
Ευτυχώς, επιτέλους, η Γαλλία αποφάσισε να μην αφήσει άλλο στα χέρια τους τις τύχες της Ευρώπης. Αυτή η λεωφόρος που ανοίγει ο Σαρκοζί για το μέλλον όλων μας, είναι τόσο μεγάλη μέσα σε συνθήκες απελπισίας, που θα άξιζε κι εμείς να μετονομάσουμε μία κεντρική, στη καρδιά της Αθήνας, να της δώσουμε το όνομά του. Γιατί το Ελλάς - Γαλλία - Συμμαχία είναι σήμερα ισχυρότερο και πιο πραγματικό από ποτέ: Και έχει και κάτι ακόμα: συμμαχία για μια ελεύθερη Ευρώπη.
Υ.Γ.: Προκαλώντας όλο αυτό τον καιρό ακόμα και οξύτατη αντίδραση πολλών, από τις 16 Μαρτίου 2010, στην αρχή ακόμα της φοβερής αυτής κρίσης, ο υπογράφων επιμένει ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται ο γερμανικός εθνικιστικός ηγεμονισμός, με μια σειρά άρθρων που ξεκίνησαν τότε - το πρώτο εξ αυτών είχε τον τίτλο «Θα χάσουν κι άλλο πόλεμο», κάτι που σήμερα, ελπίζει κανείς ότι όλοι πλέον κατανοούν. Και ότι η λύση δεν μπορεί παρά να περνά από την ενεργοποίηση της Γαλλίας και του πρόεδρου της (πρώτο κείμενο στις 17 Μαρτίου 2010, με τίτλο «Αν φέρει και την Κάρλα»). Ο αναγνώστης, αν το επιθυμεί, μπορεί εύκολα να τα αναζητήσει στο ηλεκτρονικό αρχείο του ΒήματοςVassilis